Wie kent ‘m niet: de kievit of kieviet (Vanellus vanellus)? Een van de weidevogels die je al vroeg in het voorjaar kunt zien (en horen). Als ik z’n kenmerkende roep ‘kieee-vieet’ weer hoor word ik toch wel weer blij van binnen: het voorjaar komt er aan!

De mooie kenmerkende kuif en, vooral bij het mannetje in het voorjaar, een mooie groene en paarse metaalachtige glans op de rug. Vliegend zie je hun kenmerkende, bijna plompe vleugels met een witte onderkant. Vooral als ze in grote dichte groepen vliegen, veroorzaakt dat een soort van geflikker in deze donkere groep. Zo gewoon, maar eigenlijk heel mooie vogels, en dat gewoon in Nederland!

Het zijn ook zorgzame ouders. Als bepaalde rovers het nest proberen te plunderen of als iets te dicht in de buurt komt volgt de buitelende aanval onder een luid groep. Dit zijn dan vaak niet alleen de 2 ouders, maar ook de buren. Het is immers ook voor hun een dreiging. Dat kunnen trouwens ook andere vrouwtjes van hetzelfde mannetje zijn, hij is niet eenkennig. Helaas werkt het verjagen niet altijd heb ik dit voorjaar gezien. Ik zag toen dat een kraai zich niet liet verjagen en in een minuut of 10 alle 4 de eieren achter elkaar kwam ophalen. Tja, dat is toch de natuur.

Maar gelukkig gaat het vaak wel goed en zag ik weken later ook donzige jongen lopen, al met een klein kuifje. Ook dan zijn de ouders zorgzaam en lopen constant te patrouilleren en te roepen om elkaar en de jonge op de hoogte te houden van gevaar. En als iets of iemand te dicht bij de rondscharrelende jongen komt, cirkelen ze luid roepend en flappend met hun vleugels langs en om dat gevaar heen.

Het Latijnse vanellus in de naam berekent iets als ‘kleine ventilator’, wat zou slaan op het flappende geluid wat ze maken met de vleugels. Ook de Engelse naam ‘Lapwing’ kan daar op slaan (onder andere, er zijn meerdere verklaringen voor die naam).

---

–..– Facebook –..– Instagram –..– Adobe Portfolio –..– Photo albums –..– Nature blog –..–

---