Een beetje zwervend door het Kralingse bos op een zompige bewolkte herfstdag zag ik een Reuzenzwam aan de voet van een boom. Schitterend groot. Om deze grote jongen een beetje op de foto te krijgen moest ik wat manoeuvreren met de camera om deze er geheel op te kunnen krijgen. Maar er blijkt een stronk in de weg te staan. Op die stronk stonden allerlei stukjes verbrand hout, zo leek het. Maar beter kijkend zag ik een heel stel kleine grappige zwarte knotsjes waren. Laat die reuzenzwam maar even wachten, dit was veel leuker!

Het bleken houtknotszwammen (Xylaria polymorpha) te zijn, ook wel dodemansvingers of dodemanshand genoemd. Ze deden de soortnaam polymorpha (‘vele vormen’) eer aan, ze stonden er namelijk in allerlei vormen en formaten, alleenstaand en in groepjes, vertakt en onvertakt. Met de toen nog aanwezige herfstbladeren vond ik ze een mooi beeld vormen.

Je kunt ze overigens heel het jaar op rottende of verwonde boomvoeten of boomstammen vinden, maar de zwam zelf leeft maar 1 jaar. De houtknotszwam lijkt sterk op de esdoornhoutknotszwam (Xylaria longipes), maar deze groeit voornamelijk op de dode takken van esdoorns.

De bijnamen dodemansvingers en dodemanshand zijn wel toepasselijk. Ze lijken inderdaad op zwarte vingers en in een groepje staan net op een hand. Ik heb ook eens een (volks?)verhaaltje gelezen dat het vingertjes zijn van overleden kinderen, die, toen ze nog leefden, hun ouders sloegen. De dode vingertjes van deze stoute kindertjes komen elk jaar weer boven de grond om vergeving te vragen. Beetje gruwelijk verhaal, maar ik hou wel van dit soort verhalen.

Overigens is er ook een schermbloemige die de naam Dodemansvingers heeft, de Oenanthe crocata. Dit is één van de giftigste planten van onze wilde flora.

---

–..– Facebook –..– Instagram –..– Adobe Portfolio –..– Photo albums –..– Nature blog –..–

---