Hoewel de vink (Fringilla coelebs) een van de meest voorkomende zangvogels in Europa is, had ik ‘m eigenlijk nog nooit op de foto gezet.

Vooral de mannetjes zijn eigenlijk hartstikke mooi met die rosékleurige borst, een blauwige kop en het groenachtig achterlijf. De vrouwtjes zijn veel subtieler gekleurd zijn in bruintinten. Dit maakt hen goed gecamoufleerd in hun natuurlijke omgeving.

Je hoort zijn heldere en melodieuze zang nu vooral, in het voorjaar. Mannetjesvinken zijn zeer territoriaal en zingen luid om hun gebied af te bakenen. Hun zang dient als een waarschuwing voor andere mannetjes om weg te blijven. Hoewel het mooi klinkt in onze oren, is het misschien toch maar goed dat we niet verstaan wat ze roepen naar elkaar, dat kunnen best wel eens heel lelijke scheldwoorden zijn…

Leuk weetje: De wetenschappelijke naam “coelebs” betekent “single” in het Latijn. Hoewel veel vinken standvogels zijn (blijven het hele jaar in hun gebied), migreren sommige populaties in Noord- en Oost-Europa naar warmere streken in de winter. De vrouwtjes in deze koudere klimaten trekken vaak eerder naar warmere streken dan de mannetjes, waardoor de mannetjes “alleen” achterblijven.

–..– Facebook –..– Instagram –..– Adobe Portfolio –..– Photo albums –..– Nature blog –..–