Had ik in het voorjaar al een vrouwelijk exemplaar mogen fotograferen, ik heb nu ook een mannelijk exemplaar van de rietgors (Emberiza schoeniclus) vastgelegd. Is die set ook weer compleet!

De mannetjes hebben wat weg van een mus maar dan met een zwarte kop en een meer witgele buik en een kenmerkende witte kraag.

Ze leven, vandaar de naam, met name in rietvelden. Ze zijn een belangrijke indicator voor de kwaliteit van het rietland. Als er veel rietgorzen zijn, betekent dat dat het rietland gezond en divers is, met voldoende voedsel en schuilplaatsen voor de vogels.

Ze zitten meestal verscholen tussen dat riet, waar ze ook hun nesten, goed verstopt, in bouwen. Maar met name in het voorjaar kan je de mannetjes vaak goed zien, als ze hun zangkunsten tonen in de top van een rietstengel (zoals in mijn foto) of in bijvoorbeeld in een boom, lekker in het zonnetje. Nou ja kunst… Het zijn vaak niet meer dan wat metaalachtige noten. Maar vooruit, als je zo door de polder loopt is het toch aangenaam om er een aantal zo te horen.

De rietgors is een belangrijke indicator voor de kwaliteit van het rietland. Als er veel rietgorzen zijn, betekent dat dat het rietland gezond en divers is, met voldoende voedsel en schuilplaatsen voor de vogels.

Ik had ook nog een andere foto van een man, luidkeels zingend in de top van een boompje, maar daar vlogen zo veel vliegen omheen, dat zag er op de foto’s eigenlijk niet uit. En om al die vliegen nu met Photoshop te verwijderen, daar had ik niet zo’n zin in.

Voor een schilderij wat ik van een stelletje rietgorzen heb gemaakt (zie mijn eerdere post) heb ik via Pixabay een foto van een mannetje van iemand ‘geleend’. Uiteindelijk, als ik even had gewacht, dan had ik er eentje van mijzelf kunnen gebruiken.

---

–..– Facebook –..– Instagram –..– Adobe Portfolio –..– Photo albums –..– Nature blog –..–

---