Sinds ik weet dat wolzwevers bestaan wilde ik ze eens op de foto nemen. Maar dat is toch niet zo gemakkelijk. Ze hangen als kleine kolibrietjes weliswaar regelmatig even stil in de lucht, maar flitsen dan, net als jij scherp gesteld hebt en af wil drukken, een of andere kant op.

Maar soms heb je geluk. Deze zat (idd als een soort van kolibrie) lekker van de nectar van een bloem te lurken, totaal van de wereld leek het wel, ik had mijn telelens paraat (en zat dus op afstand) en kon een paar foto’s maken voordat íe weer vertrok. Ik denk dat het de gewone Gewone wolzwever (Bombylius major) was.

Blij als een kind ging ik naar huis! Herken je dat?

En heb je net eindelijk zo’n wolzwever te pakken op afstand, dan wil je nog meer. Een foto van heel dichtbij zou ook wel leuk zijn (ja ik weet het, ik ben niet snel tevreden…)

Na mijn eerste gelukte wolzwever foto liep ik door een ander natuurgebied en zag ik een wolzwever in de buurt op de grond lekker warm worden in het zonnetje. Heel behoedzaam er heen geslopen en zo goed mogelijk scherp gesteld (nu met m’n macrolens) en… BINGO! Ik had ‘m te pakken.

Tja jammer van dat grassprietje, maar ik vrees dat hij niet was blijven zitten als ik die nog even had weggehaald…

Ik voor de tweede keer blij als een kind naar huis!

---

–..– Facebook –..– Instagram –..– Adobe Portfolio –..– Photo albums –..– Nature blog –..–

---