Soms moet je een beetje lef hebben. Ik liep in de Kaapse bossen en hoorde een meneer roepen tegen de rest van z’n familie: “Kijk nou, ik heb iets moois gevonden!”. Dan kan ik mij toch niet bedwingen om er even op af te gaan en te kijken wat dat moois dan wel niet is. Ik zag eigenlijk direct dat het een rups van de Meriansborstel (Calliteara pudibunda) was die de meneer op een takje in z’n hand hield.

“Uit zo’n mooie rups komt vast een hele mooie vlinder” zei de man ook nog. “Helaas”, gaf ik ongevraagd les, “er komt een vrij saaie nachtvlinder uit voort!”. Zo kwam het gesprek wel op gang en had ik een ‘band’. “Ik wil ‘m op de foto!”, riep een van de familieleden en er werd een telefoon boven de rups gehouden. “Ja, dat wil ik ook wel”, dacht ik, maar zei ik ook hardop. En nadat de familie de rups voldoende had bekeken kreeg ik ‘m in m’n handen en heb er op m’n gemak diverse foto’s van gemaakt. Dus niet mijn vondst, maar wel heel blij mee

De soort is vernoemd naar een belangrijke vlinder- en insectenschilderes Maria Sibylla Merian (1647-1717), een Duitse kunstenares en entomologe. Zij heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de entomologie door haar waarnemingen en documentatie van de metamorfose van rups tot vlinder. Zij was waarschijnlijk de eerste die insecten samen met de waardplant tekende. Ze gaf de insecten zo nauwkeurig weer dat vlinders en rupsen tot de dag van vandaag er mee te determineren zijn. En de 150 soorten die ze van Nederlandse en Europese vlinders heeft geschilderd horen de rupsen en vlinders inderdaad bij elkaar! Ze schijnt zelfs 12 jaar lang een rups te hebben geprobeerd te kweken om de juiste vlinder er bij te kunnen zien. Zij heeft ook een belangrijke bijdrage geleverd om het toen nog levende idee van ‘spontane generatie’, iets ontstaat zomaar uit dode materie, te doen verdwijnen. Knap staaltje van die mevrouw, zeker in die tijd!

–..– Facebook –..– Instagram –..– Adobe Portfolio –..– Photo albums –..– Nature blog –..–