Laat de herfst maar beginnen…

Als je een zonnige zaterdag door de bossen kan zwerven en dan ook nog een paar leuke paddenstoeltjes tegenkomt, dan is dat toch genieten? Voor je het weet is de dag voorbij!

In de Kaapse bossen ben ik niet de normale voetpaden, maar de ruiterpaarden gevolgd. Ik vond dat ik daar wel recht op heb als je Maliepaard heet. Buiten dat, daar lopen over het algemeen ook minder mensen (mn kinderen) en honden die de paddenstoelen rücksichlos, of is het achteloos, vertrappen. En het is op die ruiterpaden meestal ook een stuk rustiger.

Ik had aan het begin van zo’n ruiterpad al direct prijs: een hele groep aan Amethistzwamnmen (Laccaria amethystina) of rodekoolzwammen, er stonden er zeker een stuk of vijftig. Daar heb ik op m’n gemak een stel foto’s genomen. Op diverse manieren en belichtingen het e.e.a. uitgeprobeerd, zonder haast (want zonder mijn echtgenote, ken je dat…?). Diverse mooie plaatjes geschoten, maar je moet wat kiezen, deze vond ik zelf wel de mooiste.

Het is de laatste tijd behoorlijk nat geweest en daardoor waren ze nu mooi gekleurd. Bij droogte, zoals vorig jaar, zijn de kleuren veel bleker. Nee, hier hadden ze in de vochtige bosgrond een mooie dieppaarse kleur, zowel de steeltjes, de hoed als de lamellen aan de onderzijde. De naam Rodekoolzwam is dan natuurlijk wel een hele goede naam. En bovendien schijnt deze ook nog eetbaar te zijn. Ik waag me daar niet aan, te veel Midsomer Murders gekeken denk ik, waar ze bij bosje neervallen na het eten van paddenstoelen.

Met zo’n begin wordt je wel warm voor de herfst. Laat maar komen, ik ben er klaar voor!