Cotman aquarelverf tubes op A4-papier

Ik was al een tijdje van plan om deze (Atlantische) papegaaiduiker (Fratercula arctica) te schilderen. Dus ik vond een mooie foto en probeerde het uit, waarbij ik verschillende technieken gebruikte voor de achtergrond (huishoudfolie op een natte achtergrond). Dat gaf een leuk effect.

Helaas heb ik zelf de Papegaaiduiker, zoals ze meestal genoemd worden, nog nooit in het wild gezien. Alleen in de dierentuin, en dan met dof gekleurde snavels. Ze staan echter wel op mijn bucketlist om ze ooit te bezoeken (helaas is mijn bucketlist nog erg lang…). De snavels waar ze bekend om staan zijn vooral tijdens het broedseizoen zo mooi felgekleurd. Ze contrasteren dan heel fraai met het verder zwart-witte verenkleed. Papegaaiduikers kunnen zo’n 28-34 centimeter worden, dus niet echt heel groot.

Papegaaiduikers broeden in grote kolonies op rotskusten in de Noord-Atlantische Oceaan. Ze graven nestholen in hellingen met uitzicht op zee. Ze jagen in open zee, voornamelijk op vis, kreeften, wormen en schaaldieren.

De Atlantische papegaaiduiker is wel de meest bekende soort, maar er zijn nog 2 andere soorten.

Als eerste is er de Gehoornde papegaaiduiker (Fratercula corniculata) die langs de westkust van Noord-Amerika en Azië voorkomt. Hij lijkt op de Atlantische soort, maar de snavel is iets minder kleurrijk (geel en rood). Ook is die snavel naar verhouding veel dikker (‘gehoornd’).

Als tweede is er de Kuifpapegaaiduiker (Fratercula cirrhata) komt voor in het noordelijke deel van de Grote Oceaan. Hij heeft een nog veel minder kleurrijke snavel, met name rood. Kenmerkend zijn een soort van doorlopende witte wenkbrauwen die uitkomen in 2 kuiven aan de achterzijde van de kop.

Referentiefoto M. Zonderling op Unsplash

---

–..– Facebook –..– Instagram –..– Adobe Portfolio –..– Photo albums –..– Nature blog –..–

---