Er is geen ontkomen aan tegenwoordig, overal duiken ze op. Of eigenlijk onder, want het gaat om een duikeenden soort. Je ziet ze lekker dobberen op het water en dan ineens, ‘plop’, duikt ‘ie onder, meestal net als je afdrukt… Zeker in de winter kan je ze in grote getale op de Nederlandse wateren zien. Ook door het jaar heen zie je veel, dat zijn dan wel anderen, die van de winter zijn dan weer weg. Voor 2000 was er sporadisch een broedpaar in Nederland, nu zijn het er meer dan 10.000 broedparen. Je ziet ze nu haast vaker dan de gewone ‘wilde eend’.

Onmiskenbaar door de mooie kuif, bij zowel het mannetje als het vrouwtje: de kuifeend (Aythya fuligula). Het mannetje is mooi zwart met witte flanken, z’n kop is ook zwart, maar heeft een soort paarse gloed. Opvallend zijn natuurlijk die prachtige gele steekoogjes, mooi contrasterend tegen die zwartige kop. De vrouwtjes komen er wat kariger af qua kleur, die moeten het doen met een chocoladebruine kleur, maar hebben wel ook zo’n geel oog.

Ze zwemmen vaak in grote groepen (voor de veiligheid) samen met andere eenden soorten zoals de Tafeleend met oranje bruine kop en de erg veel op de kuifeend lijkende Topper(eend). Die laatste is echter een maatje groter en heeft geen kuif.

En waar duiken ze nu naar? Wel ze duiken (tot wel 6 meter) naar de bodem van het water en zoeken daar schelpdieren ed. Je zou denken dat die grote felle ogen dan helpen, maar nee, ze doen het op de tast. Ze nemen een hap van de bodem, filteren dan de schelpdiertjes uit het het slib en slikken de schelp helemaal in. Die wordt dan vervolgens in de maag vermalen.

–..– Facebook –..– Instagram –..– Adobe Portfolio –..– Photo albums –..– Nature blog –..–