Ron Maliepaard

De Coloradokever (Leptinotarsa decemlineata) valt erg op met z’n geel tot geeloranje dekschilden met daarop vijf zwarte strepen en hij is best fors. Oorspronkelijk komt hij uit Noord-Amerika, maar is helaas de grote plas overgestoken (meegelift) en heeft hij zich na de eerste wereldoorlog verspreid over grote delen van Europa, Azië en Noord-Afrika. De Nederlandstalige naam ‘coloradokever’ slaat op de Amerikaanse staat Colorado. Men dacht lange tijd dat de kever hier oorspronkelijk vandaan kwam, maar in werkelijkheid kwam de soort…

Lees Meer Lees Meer

Deze grote, opvallende kever is de Muskusboktor met de Latijnse naam Aromia moschata. Als je die letterlijk vertaald kom je uit op ‘een muskusachtig aroma’. Dit slaat op de sterke muskusachtige geur die wordt afgescheiden bij verstoring, uit klieren in de achterzijde van het borststuk. Daarom werd hij in het verleden wel gebruikt om een aroma aan sigarenkistjes te geven. Het lichaam heeft een metaalachtig blauw of groen kleur met een goudachtige glans. Kop en borststuk zijn tamelijk bobbelig. Het…

Lees Meer Lees Meer

Met mijn verjaardag lekker een dagje Dordtse Biesbosch gedaan. Ik doe eigenlijk niet meer aan cadeautjes, maar heb er toch een paar gekregen van Moeder natuur! Zo zag ik onder ander de Wespenorchis nog mooi in bloei staan en de imposant grote Muskusboktor over de bloemschermen foerageren. Van beide mooie platen kunnen schieten. Maar ook de Viervlek op een uitkijkpost (takje) en een Viervlek die een Lantaarntje verschalkte kwamen in (en op) beeld, evenals andere libellen en kevertjes. Maar het…

Lees Meer Lees Meer

Lopende langs de rietgebieden in de Haniapolder bij Dordrecht hoorde ik op afstand al het geluid van de Snor (Locustella luscinioides). Het karakteristieke geluid lijkt op een soort van kookwekker die maar door blijft gaan, een soort van gesnor zeg maar. Daar dankt hij dan ook z’n naam aan. Terwijl hij het geluid produceert wendt hij z’n kopje van links naar rechts en weer terug om het geluid overal te laten horen. Het is natuurlijk bedoeld om een vrouwtje aan…

Lees Meer Lees Meer

Al lopende in de Nieuwe Driemanspolder in de ochtendzon zag ik ineens deze gele rakker van zo 16 cm een eindje voor me uit op het voetpad landen. Helaas niet in een mooi bloembollen veld, die waren er niet in de Driemanspolder, maar ik heb ‘m er toch leuk op weten te krijgen. Een mooie gele keel en borst en een blauwgrijs kopje met een fraaie witte wenkbrauwstreep. En niet te vergeten de continue opwippende staart. Deze opvallende verschijning is…

Lees Meer Lees Meer

Ik ben toch meer door reclame beïnvloed dan ik dacht. Toen ik deze knobbelzwaan (Cygnus olor) voorbij zag vliegen kwam ineens een soort van vakantiegevoel bij me op. En dat terwijl deze zwanen volgens mij al een tijd niet meer in reclamecampagnes worden gebruikt van een bepaalde vliegmaatschappij. Ik vind het altijd prachtig om te zien hoe zo’n grote zware vogel (de grootste van Nederland, nog groter dan de zeearend) zich door de lucht voortbeweegt. Gracieus, bijna zonder moeite, zo…

Lees Meer Lees Meer

Wie kent hem niet? Het Winterkoninkje (Troglodytes troglodytes). Hij is vaak moeilijk te zien, maar horen doe je ze des te beter! Je hoort vaak zijn heldere luide explosieve zang. Hij kan daarbij tot wel tot wel 90 decibel produceren! Even ter vergelijk: zo’n beetje het geluidsniveau op een popfestival! De zang begint vaak met een schetterend geluid en eindigt dan met als een trillend wekkertje. Heerlijk om te horen. In de broedtijd zingt hij van ‘s ochtends vroeg tot…

Lees Meer Lees Meer

Je ziet ze volgens mij tegenwoordig meer dan de ‘normale’ wilde eend: de kuifeend (Aythya fuligula). Vooral de mannetjes zijn mooi met hun zwarte lijf en witte flanken. En niet te vergeten de spuuglok, ofwel z’n kuif, waar ze hun naam wel aan te danken hebben. In de winter zie je op de kop van het mannetje vaak een paarsachtige gloed (als de zon er goed op schijnt). De vrouwtjes zijn meer chocoladebruin en hebben lichte flanken. Ook de vrouwtjes…

Lees Meer Lees Meer