Wie kent hem niet? Het Winterkoninkje (Troglodytes troglodytes). Hij is vaak moeilijk te zien, maar horen doe je ze des te beter! Je hoort vaak zijn heldere luide explosieve zang. Hij kan daarbij tot wel tot wel 90 decibel produceren! Even ter vergelijk: zo’n beetje het geluidsniveau op een popfestival! De zang begint vaak met een schetterend geluid en eindigt dan met als een trillend wekkertje. Heerlijk om te horen. In de broedtijd zingt hij van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat om indruk te maken op zijn vrouwtje.

Maar horen doe je hem dus vaker dan zien. Ze verschuilen zich graag tussen bladeren en rietkragen, laag bij de grond, bijna niet te zien, onderwijl korte piepjes uitstotend, zeker als hij je opmerkt. Maar soms komen ze toch even tevoorschijn. Dan zitten ze luidkeels bovenop een tak of plant te zingen. Maar soms gewoon omdat ze nieuwsgierig zijn welke vreemde snuiter ze nu weer wil fotograferen… Ze hippen met korte snelle vleugelslagen zenuwachtig van struik naar struik en tak naar tak. Dan zie je hoe klein ze zijn met hun kleine opstaande straatje, spitse snaveltje en fijne pootjes. Ze wegen maar zo’n 10 gram. Qua kleur zijn ze niet veel meer dan donkerbruin/lichtbruin gestreept en hebben ze een lichte wenkbrauwstreep.

Deze zag ik tussen de regenbuien door toen de zon even door het wolkendek prikte. En hij dacht volgens mij exact hetzelfde wat ik op dat moment dacht: Ahhh, heerlijk die zon!

–..– Facebook –..– Instagram –..– Adobe Portfolio –..– Photo albums –..– Nature blog –..–