Dit prachtige insect van ongeveer een centimeter met de afwisselende oranjerode en zwarte kleuren zag ik toevallig terwijl ik heel iets anders aan het fotograferen was (zo gaat dat vaak). Ik vond deze er zo ongewoon en fraai uit zien dat ik ‘m toch maar even heb meegenomen in de fotosessie,

Het blijkt de Gewone oeverkortschildkever te zijn, uit de van familie kortschildkevers. Hij doet deze de naam duidelijk eer aan als je naar z’n ieniemienie dekschildjes op de rug kijkt. Er zijn in Nederland  2 erg sterk op elkaar lijkende soorten, de Paederus riparius en de Paederus littoralis, die beide met dezelfde Nederlandse naam worden aangeduid. Ik las iets over grotere kaken bij de ene soort, maar heb geen idee welke het is, een van de twee dus maar.

Felle kleuren in de natuur zijn vaak bedoeld als waarschuwing, zo ook bij deze keversoort. Ook hierbij is het een waarschuwing. Kevers van dit geslacht bevatten namelijk het gif Pederine (C₂₅H₄₅O₉N) wat sterker is dan het gif van een zwarte weduwe!

In een wetenschappelijk artikel werd onderstaande beschreven als algemeen voor deze familie, dus ik neem aan ook voor onze Gewone oeverkortschildkever:

• Het gif Pederine produceren ze niet zelf, maar wordt aangemaakt door ene bacterie waar ze een symbiotische relatie hebben. Het zou overigens alleen bij de vrouwtjes gebeuren…
• Aanraking van het beestje kan geen kwaad, ze kennen geen ‘reflexbloeding’ bij aanraking. Het sterke gif komt pas naar buiten als ze beschadigd of geplet worden,. Dan kan je na 24 uur een huidreactie krijgen die uit jeuk en blaarvorming bestaat, het kan dan een week duren voordat het begint te genezen. Wrijven van het vocht  in de ogen en slijmvliezen is ook af te raden, dat schijnt behoorlijk pijnlijk te zijn, maar meestal is er geen blijvende schade.

---

–..– Facebook –..– Instagram –..– Adobe Portfolio –..– Photo albums –..– Nature blog –..–

---