Lekker door de Brabantse Biesbosch lopend kwam ik deze mooie libelle tegen. Leuk als je dan weet dat libellen vaak steeds hetzelfde plekje gebruiken om te gaan zitten. Ik hield ‘m dus in de gaten en zag hem steeds landen om een bepaalde tak. Gelukkig had ik m’n telelens bij me, want dat was wel een beetje uit de buurt van de kant. Sjakka, die foto is van mij!

Ik ben absoluut geen kenner op dat gebied (dus lees het vervolg met dit in gedachte). Gelukkig helpt Obsidentify je dan wel vaak (maar soms ook helemaal niet…). Het oordeel van de app luidde: een duidelijke 100% treffer. Dit is wis en waarachtig een Bruine Korenbout (Libellula fulva). (Waar dat bruin dan vandaan komt?)

Als je dan thuis verdere informatie opzoekt blijkt het te gaan om een mannetjes. Als ze net uitgeslopen zijn is de kleur van het achterlijf oranje(bruin?) en zijn de ogen bruin. Naarmate ze ouder worden verkleuren ze echter bijna geheel naar zwart terwijl de bovenkant van het achterlijf blauw berijpt raakt. De punt van het achterlijf blijft donker. De ogen verkleuren naar een blauwgrijs. Als ze nog niet heel oud zijn dan hebben ze vaak ook nog kenmerkende oranje aders in de voorvleugels.

Zie daar, toch de perfecte beschrijving van mijn exemplaar! Die van mij had ook nog oranje randjes over, maar was verder al behoorlijk zwart/blauw verkleurd. Een niet jong, maar ook nog niet een oud mannetje.

En dan is het toch fijn als insecten ook eens meewerken. Die mooie jongen die ik net daarvoor had gefotografeerd zittend op een takje aan de rand van het water besloot dat hij mij van wat dichterbij wilde bekijken en streek op een mooie plek neer, goed in beeld. Ik heb ‘m heel hartelijk bedankt!

Tja wie ben ik dan om ook niet daar een foto van te maken, ik was er toch 😉 !
(ehhh Ron? Eentje maar?? Nou vooruit het waren er wat meer…)

---

–..– Facebook –..– Instagram –..– Adobe Portfolio –..– Photo albums –..– Nature blog –..–

---