Ik zie deze groene bladsnuitkevers (Phyllobius pomaceus) eigenlijk best vaak op brandnetels rondlopen. Deze vond ik, balancerend als een acrobaatje op een stengel, ook tussen de brandnetels. Het is een van de ‘gewoonste’ groene snuittorren van Europa.

Ze zijn eigenlijk zwart, maar ze zijn toch fraai gekleurd, bijna fluweelachtig, door de schubjes die op het hele lijfje zitten. Meestal zijn ze groen, maar groenblauw of koperrood is mogelijk. Als ze beschadigd zijn, zijn de schubjes er af en kan hij er zelfs zwart uit zien. Zoom maar eens in op het rugdekschild, daar zie je zo’n plekje zonder schubjes.

Je vindt ze van april tot juli in parken, tuinen en bossen en dergelijke omgevingen, met name op grote brandnetel (Urtica dioica) en moerasspirea (Filipendula ulmaria), maar ook op andere bomen en struiken. Ze eten de bladeren en stengels. De tot 8 mm grote larven, crème wit met een donker kopje, leven juist in de bodem en eten van de wortels, maar ook schijnen ze in de stengels van de waardplanten te leven. Ze verpoppen zich in de grond en komen het volgende jaar te voorschijn.

De groene snuitkever is zo’n 6 mm groot. Er is ook een grotere er op lijkende variant, de grote bladsnuitkever (Phyllobius glaucus), maar die is 7-12 mm groot en de poten zijn geheel of gedeeltelijk helder geel of roodachtig geel. Ik vond op internet dat deze grotere broer ook wel brandnetelsnuittor wordt genoemd. Vreemd, want ze zijn met name op elzen te vinden…

Naast de kleur poten en de grootte is er nog een klein verschil: de groene snuitkever heeft op z’n dij van de voorste pootjes een doorntje zitten. Op deze foto wat lastig te zien (dijbeen is niet scherp, maar je ziet ‘m wel zitten).

---

–..– Facebook –..– Instagram –..– Adobe Portfolio –..– Photo albums –..– Nature blog –..–

---