terwijl ik mijn Corona lunchloopje deed zag ik ineens een grote gele vlinder door mijn woonplaats fladderen. Dit bleek zowaar de Koninginnenpage (Papilio machaon) te zijn, toch wel bijzonder hier, een aangename verrassing dus. Helaas geen fototoestel bij de hand…

In België en ‘Zuid’ Nederland worden ze tegenwoordig vaak gesignaleerd, maar hier wat Noordwestelijker, zijn ze schaarser. Ik las in onze wijkkrant dat ze zomaar in de Biesbosch, hier niet ver vandaan, zouden kunnen zitten. Ze kunnen goed vliegen waarbij ze dan flink wat kilometers kunnen rondzwerven, dus wellicht kwam mijn waarneming ook wel daar vandaan. Leek me daarom wel een goed idee om een paar uurtjes door de Biesbosch te trekken.

De vlinders schijnen een duidelijke voorkeur te hebben voor bloemen met een roze tot paarse kleur. Maar de volwassen vlinders zijn de paar weken dat ze nog leven niet zo bezig met eten, maar meer met de voortplanting. Na de paring legt het vrouwtje de eitjes op diverse soorten schermbloemigen. Helaas, veel andere insecten ontwaart, maar niet de zo door mij verlangde Koninginnepage. Ik had de hoop al een beetje opgegeven, maar ineens zag ik een witte, bonte rups op een inmiddels al wat afgestorven stengel van een schermbloemige (Berenklauw?) zitten. Een rups van de Koninginnepage! Een bewijs dat er in ieder geval één in de Biesbosch is geweest.

Als de rupsjes net uit het ei komen zien ze er uit als als een vogelpoepje, klein en zwart, wit gespikkeld. Dat beschermt ze tegen hun vijanden met name vogels. De rups vervelt een aantal keren en wordt dan steeds feller van kleur. Deze waarschuwt voor zijn giftigheid.

Tja, geen vlinder, maar deze rups maakte een hoop goed. Wie weet de volgende keer meer geluk, ze schijnen in onze contreien van maart tot en met oktober te vliegen. Misschien toch maar een keer naar het Zuidoosten afzakken?

---

–..– Facebook –..– Instagram –..– Adobe Portfolio –..– Photo albums –..– Nature blog –..–

---