Lopende in vroege morgen in de Dordtse Biesbosch zag ik in het lage groen deze mooie Roodkopvuurkever (Pyrochroa serraticornis, in het Engels the red-headed or ‘common’ cardinal beetle (Pyrochroa serraticornis), zich zelf opwarmende in de toch al warme voorjaarszon. Hij viel wel op met z’n mooie felrode kleur en grootte van zo’n 2 – 2.5 cm. Maar was blijkbaar niet bang om opgevreten te worden, voelde zich waarschijnlijk goed beschermd door de felrode kleur die toch meestal iets als niet eetbaar, giftig of gevaarlijk betekent, ook in de dierenwereld. Ze komen dan ook gewoon voor in bos, bosranden en parken.

De larven van deze mooie voorjaarskeversoort, leven onder bast van bomen of rottend hout in zelfgemaakte of al bestaande gangen, op jacht op de larven van andere insecten. Maar ze worden zelf ook als delicatesse gezien , bv door schorpioenvliegen en duizendpoten.
Als ze zelf niet opgegeten worden, verblijven ze daar wel 2 tot 3 jaar en worden dan uiteindelijk zo’n 30 – 35 mm groot! Dan verpoppen ze zich en komen pas in het volgende voorjaar als kever tevoorschijn.

De kever zelf leeft slechts enkele weken en je kunt ze dan ook eigenlijk alleen maar zien rond mei, tot soms in juni. Mannetjes leven het kortst: na de paring leggen zij vrijwel direct het loodje. De vrouwtjes kruipen na de daad onder schors en leggen daar hun eitjes en gaan dan ook snel dood. Het komt bij meer soorten insecten voor dat ze heel lang als larven leven en als volwassen (heel) kort. Heel extreem kennen we dat van de eendagsvlieg. Maar eendagsvliegen eten meestal niet meer, dat doen deze kevers nog wel en ze hebben een gevarieerd dieet: Nectar van bv fluitenkruid, zoete boomsappen van bijvoorbeeld de berk, honingdauw, maar ook allerlei insecten.

–..– Facebook –..– Instagram –..– Adobe Portfolio –..– Photo albums –..– Nature blog –..–